Το Δάσος Ράντη (ή 'Γαία') βρίσκεται στην κεντρική Ικαρία, στη δυτική πλευρά της οροσειράς του Αθέρα. Περιλαμβάνει μια έκταση περίπου 16km², σε μεγάλο υψόμετρο έως 900m και απόκρημνη γεωμορφολογία και αποτελεί το 23% της συνολικής δασικής έκτασης της Ικαρίας. Πρόκειται για ένα ώριμο δάσος, του οποίου η ηλικία υπολογίζεται πάνω από 200 χρόνια και πολλά από τα γηραιότερα δέντρα έχουν ηλικία μεγαλύτερη από 300 έτη. Είναι από τα λίγα εναπομείναντα δάση στην Ανατολική Μεσόγειο αυτού του μεγέθους και ηλικίας.
Στο δάσος Ράντη παρατηρείται ένα σπάνιο προστατευόμενο είδος βελανιδιάς, η Αριά (Quercus ilex ), η οποία χρονολογείται από το Μειόκαινο (ηλικίας 5 εκατομμυρίων ετών) και αποτελεί προστατευόμενο είδος. Το δάσος αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη περιοχή στην Ελλάδα, όπου δεν γίνεται εκμετάλλευση αυτού του είδους. Η Αριά είναι αειθαλές δέντρο ύψους 12-15μ. ή ψηλός θάμνος και αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς. Η παρουσία της Αριάς στα νησιά του Αιγαίου, είναι σπάνια και κυρίως απαντάται υπό μορφή θάμνου. Σημαντικοί κίνδυνοι για το δάσος παραμένουν η παράνομη υλοτομία, οι πυρκαγιές και η υπερβόσκηση. Στο Δάσος συναντάται το δέντρο Αριά κατά μεγάλο μέρος, αλλά και Κουμαριά, Γλυστροκουµαριά και Φιλλύρεα, καθώς και θάμνους με Πουρνάρι, Αστοιβή, Αφάνα, Ρείκια και Λαδανιά. Η πανίδα του δάσους περιλαμβάνει διάφορα είδη μικρών θηλαστικών, όπως το προστατεύομενο, Πετροκούναβο, η Ατσίδα (Martes foina), ο Σκαντζόχοιρος (Erinaceus concolor) και διάφορα είδη τρωκτικών.
Αναμφίβολα αποτελεί έναν οικότοπο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, ιστορικής και βοτανικής αξίας που πρέπει να διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές, μέσα από ειδικό προστατευτικό πλαίσιο. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει κάποια ολοκληρωμένη κίνηση για την προστασία του, αλλά από το 2012 η περιοχή έχει κριθεί αναδασωτέα. Λόγω της σπανιότητας του δάσους παρουσιάζει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, ενώ τα τελευταία χρόνια ελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών, που σπεύδουν να γνωρίσουν αυτό το μοναδικό μνημείο της φύσης.